Een razende behoefte aan tekenen
Het waarnemen dat ze al die jaren het liefste deed. Waar ze ook was. Altijd was ze bezig met het spiegelen van de werkelijkheid op papier. Marike combineerde haar talent met een niet aflatende ijver om de discipline van het portret te beheersen. Ze deed het zonder na te denken, dag in dag uit. Het was voor Marike een soort van ademhalen. Ze kon niet zonder en ze ging steeds dieper. Van buiten naar binnen gaan. En van binnen naar binnen gaan en daar blijven. Zee van meditatief leven.
Het resultaat is een adembenemend scala aan schetsen.
Deze staan door het hele boek; zonder tijd, zonder orde, gewoon tussendoor. Precies zoals Marike werkte.
Over de schetsen specifiek: De techniek van middelen maakte haar niet uit. “Op alles kun je tekenen: Een papier, een stuk krant, een servet of tafelkleed. En overal kun je mee tekenen, met schoensmeer, tandpasta, of doop je vingertop als penseel in de koffie.”
 |  |  |
|---|---|---|
 |  |  |
 |  |  |
 |  |  |
 |  |  |
 |  |  |
 |  |  |
 |  |  |
 |  |  |
 |  |  |
 |  |  |
 |  |  |
 |  |  |
 | |  |
 |  |  |
 |  |  |